ബാല്ല്യം കൗമാരം യൗവ്വനം വാർദ്ധക്യം

ആറളം ഫാം ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യഘട്ടം ഈയുള്ളവൻ പരിപ്പുതോട് എന്നറിയപ്പെടുന്ന അന്നത്തെ യൂണിറ്റ് ആറിൽ ജോലിചെയ്യുന്ന കാലം. വലിയ കണിശക്കാരനായിരുന്ന ഡയറക്റ്റർ ടിഎസ്‌ ജി നായർ. സാമ്പത്തിക അഴിമതികളും ലൈംഗിക കുറ്റങ്ങളും പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ അപ്പോൾത്തന്നെയങ്ങ് പിരിച്ചുവിടുകഎന്നതായിരുന്നു നടപ്പ്. പിന്നീട് എങ്ക്വയറി കമ്മീഷനും ചാർജ്ജ് ഷീറ്റും ഡിസ്മിസൽ ഉത്തരവുമൊക്കെ വഴിയെ. അടിയന്തരാവസ്ഥയായതുകൊണ്ട്‌ മറുവാക്കൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് എല്ലാവരും വല്ലാത്തൊരു പേടിയിലങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു കൂടി. ഏഴായിരത്തി അഞ്ഞൂറ്‌ഏക്കറിൽ പരന്ന് കിടക്കുന്ന ഫാമിൽ കിലോമീറ്ററുകൾ അകലത്തിൽ ഓരോ ഓഫീസുകൾ. ഓടന്തോട്ടിലും പരിപ്പുതോട്ടിലും പണ്ട് സ്ഥലമുടമയായിരുന്ന എ കെ കുഞ്ഞുമ്മായീൻ ഹാജി പണിത ബംഗ്ലാവുകളുണ്ടായിരുന്നതൊഴിച്ചാൽ മിക്കതും മൺ കട്ടകൊണ്ടു കെട്ടി അസ്ഫാൾട്ടിക്ക് ഷീറ്റു മേഞ്ഞ കുടിലുകൾ. കാട്ടാനക്കൂട്ടമടക്കമുള്ള മൃഗങ്ങളുടെ ആക്രമങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ടും ഞങ്ങൾ കുറച്ചു ചെറുപ്പക്കാർ സാഹസികമായി അവയിൽ കഴിഞ്ഞു പോന്നു. ഒരു യൂണീറ്റ് ഇൻ ചാർജ്ജ് മൂന്നോ നാലോ ഫീൽഡുമാന്മാർ രണ്ടോ മൂന്നോ സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡുമാർ ഇത്രയുമൊക്കെ യായിരുന്നു ഫാമിനകത്തെ താമസക്കാർ. പിന്

സ്കൂൾ പൂട്ടിയ കാലം‌ അതൊരു വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു. മദ്രസക്കും അവധി. അത്തരം ദിവസങ്ങൾ വലിയ സന്തോഷമായിരുന്നു. വീട്ടുവളപ്പിലോ പാടത്തോ പുഴയിലോ സ്കൂൾ മിറ്റത്തോ ഒക്കെ വെറുതേ അലഞ്ഞു നടക്കാം. വേലിമേലിരിക്കുന്ന ഓന്തിനെ എറിഞ്ഞ് വീഴ്താം. അല്ലെങ്കിൽ കുളങ്ങളിലോ പുഴയിലോ നീന്തിത്തുടുക്കാം. മരങ്ങളിൽ കയറാം അങ്ങനെ പലവിധ നേരം പോക്കുകൾ. സ്കൂൾ മിറ്റത്ത് കളിക്കാനായിരുന്നു അന്നത്തെ പരിപാടി. ഞാൻ നേരത്തേ സ്കൂൾ മിറ്റത്തെത്തി കൂട്ടുകാരേ കാത്ത് നില്പായി. കുറേ നേരം നിന്നിട്ടും ആരെയും കാണാനില്ല.  എൽ ആകൃതിയിലുള്ള ഓടു മേഞ്ഞ ഒറ്റക്കെട്ടിടമായിരുന്നു സ്കൂൾ. സ്കൂളിന്റെ പടിഞ്ഞാറേ അറ്റത്തെ ചെറിയ മുറിയായിരുന്നു ഹെഡ്മാസ്റ്റർ ഗുരുക്കൾ മാസ്റ്ററുടെ ആപ്പീസ്. സ്കൂൾ വളപ്പിന്റെ പടിഞ്ഞാറേ അരികിലെ ഇടവഴിയിലൂടെ കന്നുകളെ  പുഴയുടെ അക്കരേക്ക് മേയ്ക്കാൻ കൊണ്ടുപോകുന്ന കുട്ടികളെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് വിജനമായ സ്കൂളിന്റെ തിണ്ണയിൽ തെല്ലൊരു സങ്കടത്തോടെ  ഞാൻ നിന്നു. ആകാശത്തുനിന്നും വലിയ ഒരു മുരൾച്ച കേട്ട് ഞാൻ ഇറങ്ങി നോക്കി. താഴ്ന്ന് പറക്കുന്ന ഒരു ഹെലിക്കോപ്റ്റർ. ഒരു വലിയ തുമ്പിയേപ്പോലെ കണ്ടാറിപ്പാടത്തിനു മുകളിലൂടെ കൊണ്ടൂരക്കുന്ന് ലക്ഷ്യമാക്കി അത് പറന്നു